Kiedy pracobiorcy nabywają prawo do świadczenia chorobowego?

Wynagrodzenie chorobowe to środki należne pracobiorcom, którzy z powodu choroby nie mogą pracować zawodowe bądź muszą zostać odseparowani tytułem wyleczenia dolegliwości zakaźnej.

Podwładny, który nie ma prawa do pomocy chorobowej, nie otrzyma również wynagrodzenia z tego tytułu. Owe świadczenie zakład pracy wypłaca przez 33 dni w roku. Jeśli pracownik przekroczy 50. rok życia należy mu się 14 dni takiej pomocy materialnej wypłacanej przez przedsiębiorcę.

W Kodeksie Pracy opisano sytuacje, dla których wypłacanie pensji chorobowej nie ma mocy prawnej, a mianowicie:

– niezdolność do pracy pokrywa się z odbywaniem przez pracownika bezpłatnych dni wolnych lub zwolnienia macierzyńskiego,

– niezdolność do pracy powstała w czasie przebywania pracobiorcy w zakładzie karnym.

Ta forma pomocy należy się pracownikowi na bazie orzeczenia lekarza medycyny pracy, mówiącego o jego dolegliwości, która nie pozwala na wykonywanie obowiązków służbowych. Po 33. dniu uzyskiwania świadczenia jego wypłacanie przechodzi w ręce Zakładu Ubezpieczeń Społecznych, ale przez okres nie dłuższy niż 12 miesięcy.

Ewelina Uroda
gazetafinansowa.net